Κώστας Μόντης

 

 «Στιγμές της Εισβολής»

 

Είναι δύσκολο να πιστέψω

 πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας,

είναι δύσκολο να πιστέψω

πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας.

Πικρή θάλασσα της Κερύνειας

που πρέπει να αποσύρουμε πια

 τους στίχους που σου γράψαμε.

 

Σκέψου να μας γίνει βραχνάς η οροσειρά της Κερύνειας

σκέψου να την κοιτάμε με τρόμο,

σκέψου να την υποψιαζόμαστε,

σκέψου να τη μισάμε!

 

Ανασήκωσε την πλάτη

 κι απόσεισέ τους Πενταδάκτυλέ μου,

 ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους.
 

 

Κυριάκος Χαραλαμπίδης

 

 «Παιδί με μια φωτογραφία»

 

Παιδί με μια φωτογραφία στο χέρι

 με μια φωτογραφία στα μάτια του βαθιά

 και κρατημένη ανάποδα με κοίταζε.

 

Ο κόσμος γύρω του πολύς·

 κι αυτό είχε στα μάτια του μικρή φωτογραφία,

στους ώμους του μεγάλη και αντίστροφα?

στα μάτια του μεγάλη, στους ώμους πιο μικρή,

 στο χέρι του ακόμα πιο μικρή.

 

Ήταν ανάμεσα σε κόσμο με συνθήματα

και την κρατούσε ανάποδα· μου κακοφάνη.

 

 Κοντά του πάω περνώντας πινακίδες

αγαπημένων είτε αψίδες και φωνές

 που ?χαν παγώσει και δεν σάλευε καμιά.

 

Έμοιαζε του πατέρα του η φωτογραφία.

 Του τήνε γύρισα ίσια κι είδα πάλι

τον αγνοούμενο με το κεφάλι κάτω.

 

 Όπως ο ρήγας, ο βαλές κι η ντάμα

ανάποδα ιδωμένοι βρίσκονται ίσια,

έτσι κι αυτός ο άντρας ιδωμένος ίσια

γυρίζει ανάποδα και σε κοιτάζει.

 

 

 

Παντελής Μηχανικός

 

 «Ονήσιλος»

 

Δίπλα μου ήτανε ο Ονήσιλος

βγαλμένος απ? την ιστορία και το θρύλο

ολοζώντανος.

 

Αρχιλεβέντης βασιλιάς αυτός

κρατούσε στο χέρι

ό,τι του ΄χε απομείνει:

ένα καύκαλο

―το δικό του κρανίο―

γεμάτο μέλισσες.

 

Δέκα χρόνια έστελλε τις μέλισσές του

ο Ονήσιλος να μας κεντρίσουν

να μας ξυπνήσουν

να μας φέρουν ένα μήνυμα.

 

 Δέκα χιλιάδες μέλισσες έστειλε ο Ονήσιλος

κι όλες ψοφήσανε απάνω στο παχύ μας δέρμα

χωρίς τίποτα να νιώσουμε.

 

Κι όταν το ποδοβολητό

των βαρβάρων έφτασε στη Σαλαμίνα

φρύαξε ο Ονήσιλος.

 Άλλο δεν άντεξε.

Άρπαξε το καύκαλό του

και το θρυμμάτισε απάνω στο κεφάλι μου.

 

Κι έγειρα νεκρός.

Άδοξος, άθλιος,

 καταραμένος απ? τον Ονήσιλο.

 

 

Κύπρος Χρυσάνθης

 

 

«Εξομολόγηση»

 

Δόστε μας πίσω τα παιδιά μας,

Και την ψυχή μας, την ψυχή μας.

Δεν έχουν έλεος οι κουβέρτες σας,

Δεν έχουν την ξανθή ματιά του βρέφους μας

Οι προσφορές σας οι εύρωστες.

Δόστε μας πίσω τα παιδιά μας

Και την κουρελιασμένη μας ψυχή,

Την ψυχή μας, την ψυχή μας?

Δεν θέλουμε όνομα και τίτλους,

Μήτε επιγράμματα.

Δόστε μας πίσω την ψυχή μας

Το μέσα πλούτος μας

Κι ας είναι ελιά το δείπνο μας

Και το νερό γλυφό.

Δόστε μας πίσω τα παιδιά μας

Και την ψυχή μας.

 

 

Λεύκιος Ζαφειρίου

 

«15.7.1974»

 

Οι νεκροί βρομούσαν

από ʼνα μίλι μακριά,

ήταν ανελέητο

το τελευταίο καλοκαίρι ?

τρυπούσε τους ίσκιους των δέντρων

τις στέγες των σπιτιών.

Φριχτό καλοκαίρι για τους ανθρώπους

μπάσαν τους νεκρούς απʼ την πίσω

πόρτα στον Άη-Γιάννη,

δεν τους φορούσαν, λέει, τα φέρετρα.

Κι ο πιτσιρικάς ?πήχτρα το αίμα

στα ρούχα του? άνοιγε λάκκους,

τον χτυπούσε ο ήλιος ανελέητα

στους κροτάφους στη μνήμη

βαθιά ως το μέλλον.

 

Τον ήξερες αλλιώτικα

τον κυπριώτικο ήλιο

 θεία Μαρίνα την αυγή

με τα περιστέρια στους ώμους.

 

 

 

Γιάννης Ρίτσος

 «ΥΜΝΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ»

Νησί πικρό,νησί γλυκό,νησί τυραγνισμένο
κάνω τον πόνο σου να πω και προσκυνώ και μένω.

Εσύ της θάλασσας ρυθμός,ολάνθιστο κλωνάρι,
πώς σου μαδήσαν τ΄άνθια σου διπλοί,τριπλοί βαρβάροι.

Τι θλιβερά που σεργιανάν τριγύρω σου τα ψάρια
κι αντίχριστοι να παίζουνε την τύχη σου στα ζάρια.

Κουράγιο,μικροκόρη μας,που μας εγίνης μάνα
Ύμνος και Θρήνος της ζωής κι ανάστασης καμπάνα.

Πηγή: Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/top-5-poiimata-gia-tin-kypro/]